شاهنامه/آغاز کتاب/پـایـه نـهم

آغاز کتاب

به نام خداوند جان و خرد		کزین برتر اندیشه برنگذرد
خداوند نام و خداوند جای		خداوند روزی ده رهنمای
خداوند کیهان و گردان سپهر		فروزنده ماه و ناهید و مهر
ز نام و نشان و گمان برترست		نگارندهٔ بر شده پیکرست
به بینندگان آفریننده را		نبینی مرنجان دو بیننده را
نیابد بدو نیز اندیشه راه		که او برتر از نام و از جایگاه
سخن هر چه زین گوهران بگذرد		نیابد بدو راه جان و خرد
خرد گر سخن برگزیند همی		همان را گزیند که بیند همی
ستودن نداند کس او را چو هست		میان بندگی را ببایدت بست
خرد را و جان را همی سنجد اوی		در اندیشهٔ سخته کی گنجد اوی
بدین آلت رای و جان و زبان		ستود آفریننده را کی توان
به هستیش باید که خستو شوی		ز گفتاربی کار یکسو شوی
پرستنده باشی و جوینده راه		به ژرفی به فرمانش کردن نگاه
توانا بود هر که دانا بود		ز دانش دل پیر برنا بود
از این پرده برتر سخن گاه نیست		ز هستی مر اندیشه را راه نیست